Kedi serebellar hipoplazisi, bir kedinin beyni rahimde düzgün bir şekilde gelişmediğinde ortaya çıkan nörolojik bir hastalıktır.
Kedi serebellar hipoplazisi, bir kedinin beyni rahimde düzgün bir şekilde gelişmediğinde ortaya çıkan nörolojik bir hastalıktır. Bu bozukluk doğuştandır. Serebellar hipoplazili bir kedi, beynin arkasında, serebrumun altında bulunan, beynin bir parçası olan gelişmemiş bir serebelluma sahiptir. Serebellum koordinasyon, uzamsal farkındalık ve ince motor becerilerden sorumludur.
Kedi serebellar hipoplazisi, tipik olarak yaşamı tehdit eden bir durum değildir ancak ciddiyetine bağlı olarak kedinin yaşam kalitesi üzerinde olumsuz bir etkisi olabilir.
Kedi Serebellar Hipoplazisinin Belirtileri
Serebellar hipoplazili kedilerde genellikle yürüme, koşma, dengede kalma, zıplama ve nesneleri bulma konusunda sorun yaşarlar. Genellikle başlarını sallarlar ve yürürken titrerler. Özellikle çöp kutuları, su kapları ve yemek kapları söz konusu olduğunda, nesnelere odaklanmakta ve onlara doğru yaklaşmakta güçlük çekebilirler.
Serebellar hipoplazi belirtileri genellikle yavru kedi yürümeye başladığında, yaklaşık dört ila altı haftalıkken saptanır. Kedi serebellar hipoplazi vakaları hafif ila şiddetli arasında değişir.
Kedi serebellar hipoplazisi ağrılı bir durum değildir ve bulaşıcı değildir. Neyse ki, serebellar hipoplazi zamanla kötüleşmez. Durum ayrıca zamanla düzelmeyecektir. Bununla birlikte, çoğu kedi yavrusu büyüdükçe uyum sağlamayı öğrenir ve mutlu, sağlıklı hayat yaşayabilir. Çoğu durumda, kedi buna uyum sağlamak için harika bir iş çıkardığından durum iyileşmiş gibi görünebilir. Ağır vakalarda, kedinin normal hayatta çok fazla yardıma ihtiyacı olabilir. Bu yine de kedinin iyi bir yaşam kalitesi yaşayamayacağı anlamına gelmez.
Kedi Serebellar Hipoplazisi Nedenleri
Kedi serebellar hipoplazisi rahimde başladığından, bir kedi ancak bu koşulla doğabilir; bu hastalık daha sonraki zamanlarda edinilmez. Doğum kusurunun nedeni, annenin hamileyken yaşadığı deneyimlere bağlı olabilir. Hamile bir kedi bir virüs ile temas ya da fetüsleri etkileyen bir travma yaşayabilir. Bir veya daha fazla yavru kedisi serebellar hipoplaziyle doğmuş olabilir.
Bazı durumlarda, kedi serebellar hipoplazisi sadece genetik / kalıtsaldır. Kedi serebellar hipoplazisinin kesin nedeni, anne kediye bilinen bir travma veya virüse maruz kalmadıkça genellikle belirlenemez.
Kedi Serebellar Hipoplazisinin Teşhisi
Kedilerde serebellar hipoplaziyi teşhis etmek için kolay uygulanabilir bir test yoktur. Bununla birlikte, veterineriniz daha ciddi durumları ekarte etmek için bir dizi test önerebilir. Veterineriniz muhtemelen kan kimyası, tam kan sayımı ve idrar tahlili gibi rutin laboratuvar çalışmalarıyla başlayacaktır. Bu testler metabolik sorunları, organ işlev bozukluğunu veya kandaki, idrardaki anormal hücreleri ortaya çıkarabilir.
Birincil veteriner hekiminiz, daha fazla test yapmak için sizi nörolog gibi bir veteriner hekime sevk edebilir. Diğer önemli nörolojik durumları dışlamanın en iyi yolu, veteriner hekimin BT veya MRI taraması yapmasıdır.
Gelişmiş teşhis her zaman gerekli değildir. Belki bütçeniz kısıtlıdır veya kedinizin çok fazla testten geçmesini istemiyorsunuzdur. Veterineriniz, kedinizin semptomlarına göre varsayımsal bir teşhis koyabilir ve ardından kedinizin harika bir yaşam sürmesine yardımcı olmak için seçenekler sunabilir.
Serebellar Hipoplazili Bir Kedinin Bakımı
Kedi serebellar hipoplazisinin tedavisi yoktur. Ne yazık ki, ötenazi çok şiddetli serebellar hipoplazi ile kediler için en insancıl seçenek olabilir. İyi haber şu ki, hafif ila orta derecede serebellar hipoplazili kedilerin çoğu, sahiplerinden biraz daha fazla yardım alarak nispeten normal bir yaşam sürdürebilir.
Serebellar hipoplazili kediler, durumlarının genetik olması ve aktarılabilmesi durumunda her zaman kısırlaştırılmalıdır.
Serebellar hipoplazili kediler için çöp kutuları ve mobilyaların önüne yerleştirilen rampalar, kedilerin bu alanlara erişimini çok daha kolay hale getirebilir. Güvenlik için, düşmeyi önlemek için bebek kapılarını basamaklara yerleştirebilirsiniz. Bu kedilerin düşme olasılığı daha yüksek olduğundan çok yüksek yerlere kolay erişim sağlamaktan kaçının. Yoga paspasları veya köpük pedler koyarak kaygan zeminlerin olduğu yerlerde sağlam duruş oluşturmaya yardımcı olun. Yemek ve su kaseleri için kaymaz paspaslar kullanın ve kedinizin üzerinde durması için kaselerin önünde kaymayan bir yüzey tutun. Yiyecek ve su için geniş kaseler kedilerin erişmesi için daha kolay olabilir.
Serebellar hipoplazili kedinize yeni kedileri ve diğer evcil hayvanları dikkatlice tanıttığınızdan emin olun. Bu kediler "normal" hayvanlarla yaşayabilir, ancak evcil hayvanlar iyi geçinemiyorsa daha savunmasız olabilirler. Birbirlerine alıştıklarından emin olana kadar tüm etkileşimleri denetleyin. Genel olarak, serebellar hipoplazili bir kediyi büyük bir köpekle yalnız bırakmamak en iyisidir. Köpekler, özellikle daha yüksek av güdüsüne sahip olanlar, kediyi sıkıntı içinde bir av olarak algılayabilir ve içgüdüsel olarak kovalayabilir veya saldırabilir.
Hafif ila orta derecede serebellar hipoplazili bir kedi, ortalama bir kediye göre kazaya daha yatkın olabilir, ancak kedinin farklılıklara adapte etmeyi ve telafi etmeyi öğrenmesi ve uzun, mutlu bir yaşam sürmesi olasılığı yüksektir. Sizden küçük bir yardım alması, onun uzun bir yol kat etmesinin önemli bir adımıdır.
